Region Wielkopolska NSZZ "Solidarność"
Parafia rzymskokatolicka pw. Świętej Rodziny w Pile
Salezjańskie Stowarzyszenie Wychowania Młodzieży w Pile
Pilscy Patrioci
Ogólnopolskie Stowarzyszenie Internowanych i Represjonowanych w Pile
Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych EFFATA

Aby godnie przygotować obchody XXXVI rocznica wprowadzenia Stanu Wojennego w Polsce zapraszamy mieszkańców Powiatu Pilskiego do udziału w rocznicowych wydarzeniach.

Planowany program obchodów w Pile:

13 grudnia 2017, godz. 12:00
Składanie wiązanek kwiatów przy pamiątkowej tablicy na Rondzie Solidarności w Pile.

14 grudnia 2017, godz. 18.00
Msza Święta w intencji Ojczyzny w kościele Parafii pw. Świętej Rodziny w Pile, ul. Świętego Jana Bosko

14 grudnia 2017, godz. 19.00
Spotkanie z Joanną i Andrzejem Gwiazdami
w Młodzieżowym Domu Kultury w Pile, ul. S. Okrzei 9

Andrzej Gwiazda (ur. 14 kwietnia 1935 w Pińczowie) – polski inżynier elektronik, związkowiec, nauczyciel akademicki, publicysta, działacz opozycji w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, współtwórca Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża i NSZZ „Solidarność”, kawaler Orderu Orła Białego.

Prezentacja albumu pt. "Anna Walentynowicz 1929-2010" - to tytuł nowego albumu IPN z ponad 300 stronami m.in. fotografii i kopii dokumentów dot. życia i dokonań słynnej bohaterki Solidarności, autorstwa Sławomira Cenckiewicza i Adama Chmieleckiego.

14 grudnia 2017, godz. 20.00
Otwarcie wystawy fotografii Marka Lapisa pt. ”Biało-czerwona”
w Biurze Wystaw Artystycznych w Pile, ul. S. Okrzei 11

godz. 18.00 - warsztaty dla fotoreporterów i dziennikarzy (pokaz fotografii)

Poznański dokumentalista Marek Lapis przez dziewięć lat realizował swój projekt ”Biało-czerwona”. Wziął na warsztat polskie barwy, by ukazać przemiany, jakie zaszły w kraju.

Anna Walentynowicz 1929–2010
Sławomir Cenckiewicz, Adam Chmielecki,
Warszawa 2017, 312 s., ISBN 978-83-8098-235-2

„Droga, Kochana Pani Aniu. Jesteśmy stale w złym i dobrym z Panią. Wierzymy, że Bóg ma Panią w opiece. Proszę zawsze pamiętać o ludziach, którzy myślą o Pani stale i wiernie”, pisał w dedykacji dla Anny Walentynowicz Zbigniew Herbert.

Album, który Państwo otrzymują – wydany przez Instytut Pamięci Narodowej – wpisuje się w powyższe słowa i jest znakiem nadziei, że dla „wyprostowanych wśród tych, co na kolanach” nie będzie „zabójstwa na śmietniku”. W Gdańsku nie pozwoliliśmy na to wobec Danuty Siedzikówny „Inki” i Feliksa Selmanowicza „Zagończyka”, tym bardziej nie będzie zgody Instytutu Pamięci Narodowej na wypychanie Anny Walentynowicz z głównego nurtu dziejów. Prawda zawsze się obroni. Czasem trzeba tylko się o nią upomnieć.

Anna Solidarność 10 kwietnia 2010 roku udawała się na groby polskich oficerów zamordowanych przez NKWD, aby oddać im hołd – w towarzystwie Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, wcześniej wiceprzewodniczącego NSZZ „Solidarność”, z którym działała w WZZ, oraz Prezydenta RP na Uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego. Ich śmierć połączyła różne drogi walki o naszą niepodległość. Tę emigracyjną, która zachowała ciągłość trwania władzy niepodległej Polski oraz tę solidarnościową, wyrastającą z oporu w kraju. Instytut Pamięci Narodowej, którego prezes Janusz Kurtyka był również członkiem tej delegacji, czuje się w sposób szczególny powiernikiem tej tożsamości i będzie nadal stał na jej straży, do czego zobowiązuje go, nie wspominając o innych powinnościach, choćby nazwa.

Pamięć o Annie Walentynowicz, o jej wierności solidarnościowym, uniwersalnym ideałom jest naturalnym elementem misji Instytutu Pamięci Narodowej. Polska potrzebuje tej pamięci i to jej służy ten album.

dr Jarosław Szarek
prezes Instytutu Pamięci Narodowej

Projekt Biało-czerwona opisuje wizualnie jak w świadomości społeczeństwa funkcjonują barwy biała i czerwona obecne w miejscach publicznych. W czasach transformacji i obecnych przemian społecznych, politycznych i kulturalnych barwy biała i czerwona nabierają szczególnego znaczenia. Autor jest wnikliwym obserwatorem współczesnego społeczeństwa polskiego, przedstawiając wnikliwej uwadze zatrzymane w ułamku sekundy chwile: ważne, znaczące i daję nam w artystycznej formie fotodokumentu pod rozwagę i do namysłu jak postrzegamy barwy narodowe. W obecnych czasach, jest to bardzo ważne, aby dokumentować te procesy i jednocześnie je poddawać pod publiczną dyskusję, poprzez sztuki wizualne, a w szczególności fotografie . Projekt był realizowany przez Marka Lapisa od 2009 roku. Realizację projektu wsparł Marszałek Województwa Wielkopolskiego stypendium, a samą prezentację powstała przy wsparciu Urzędu Miasta Poznania.

Cel realizacji zadania.
PROMOWANIE I KREOWANIE KULTURY I SZTUKI, OCHRONA DÓBR KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO W SZCZEGÓLNOŚCI W ZAKRESIE FOTOGRAFII I SZTUK AUDIOWIZUALNYCH. WSPIERANIE ROZWOJU KULTURY I SZTUKI ORAZ JEJ UPOWSZECHNIANIE. PROMOCJA FOTOGRAFII, MEDIÓW AUDIOWIZUALNYCH I REPORTAŻU JAKO NARZĘDZI OPISU I WYJAŚNIANIA OTACZAJĄCEGO ŚWIATA. POPULARYZACJA FOTOGRAFII JAKO SZTUKI ORAZ JAKO FORMY KOMUNIKACJI ZE SPOŁECZEŃSTWEM.

Marek Lapis, gnieźnianin rocznik 1968, mieszka w Koziegłowach koło Poznania. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików ( członek Zarządu Okręgu Wielkopolskiego) i członek Kolektywu Fotografów AFTERIMAGE. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wykształcenie kierunkowe fotograficzne .
Zajmuje się fotografią dokumentalną, reportażem i szeroko pojętą fotografią społeczną . Laureat prestiżowych konkursów fotograficznych m.in.: International Photography Awards 2013 Los Angeles, PX3 Paris 2015, 2016; Tokyo International Foto Awards 2016; Grand Press Photo 2008,2015 i 2016; Black & White Spider Awards Los Angeles 2015, 2016; Leica Street Photo, BZ WBK PRESS FOTO, Moscow International Foto Awards 2016, Polski Konkurs Fotografii Sportowej I miejsce 2014 i 2016; National Geographic Polska, Projekt Przetwórnia,KREATYWNA KULTURA 2016 i 2017, Brindisi Bike and Manekind 2017. Uczestnik prestiżowych warsztatów: Magnum Photos oraz Ryszard Horowitz Workshop: Art and Computers - Expanding Imagination oraz warsztatów Magnum Photos.
Publikacje w większości polskich czasopism oraz tygodników opinii (Wprost, Polityka, Newsweek, Przekrój) oraz w mediach zagranicznych m.in.: Time, Focus, The Sunday Telegraph, Reuters, Le Figaro.

Wykładał Fotografię w Wyższej Szkole Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa oraz w Wielkopolskiej Szkole Fotografii. Wykładowca międzynarodowych warsztatów fotograficznych dla osób upośledzonych intelektualnie w roku 2013 i 2015 oraz pomysłodawca i twórca autorskiego programu warsztatów dla osób niesłyszących, który obecnie realizuje w Towarzystwie Osób Niesłyszących TON w Poznaniu.
Do 1996 roku etatowy fotoreporter tygodnika WPROST, później praca we własnej Agencji Fotograficznej ARTMEDIA. Od 2000 roku współpracuje z Polską Agencją Fotografów FORUM.

Fotografuje środowiska niszowe, wyalienowane z ogólnie pojmowanego społeczeństwa. W fotografii interesuję go przede wszystkim Człowiek i jego Emocje. Fotografując innych, poznaję coraz bardziej siebie. Fotografia dla niego jest po pierwsze Pasją, a po drugie profesją

W niedzielę 13 grudnia 1981 r. o godz. 6 rano Polskie Radio nadało wystąpienie gen. Wojciecha Jaruzelskiego, w którym informował on Polaków o ukonstytuowaniu się Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego (WRON) i wprowadzeniu na mocy dekretu Rady Państwa stanu wojennego na terenie całego kraju.

Władze komunistyczne jeszcze 12 grudnia przed północą rozpoczęły zatrzymywanie działaczy opozycji i Solidarności. W ciągu kilku dni w 49 ośrodkach internowania umieszczono około 5 tys. osób. W ogromnej operacji policyjno-wojskowej użyto w sumie 70 tys. żołnierzy, 30 tys. milicjantów, 1750 czołgów, 1900 wozów bojowych i 9 tys. samochodów.

Przygotowania do wprowadzenia stanu wojennego trwały ponad rok i były prowadzone ze szczególną starannością. Kontrolował je m.in. naczelny dowódca wojsk Układu Warszawskiego marszałek Wiktor Kulikow oraz ludzie z jego sztabu. Na potrzeby stanu wojennego sporządzono projekty różnych aktów prawnych, wydrukowano w Związku Sowieckim 100 tys. egzemplarzy obwieszczenia o wprowadzeniu stanu wojennego, ustalono listy komisarzy wojskowych mających przejąć kontrolę nad administracją państwową i większymi zakładami pracy, a także wybrano instytucje i przedsiębiorstwa, które miały zostać zmilitaryzowane.

Od połowy października z obszarem przyszłych działań zapoznawało się ponad tysiąc Wojskowych Terenowych Grup Operacyjnych. Intensywne ćwiczenia w walkach z tłumem przechodziły oddziały ZOMO. W więzieniach przygotowano miejsca dla około 5 tys. działaczy Solidarności i opozycji, którzy mieli zostać internowani na podstawie list sporządzanych od początku 1981 r.